۱۲ درمان خانگی و پزشکی برای آبریزش چشم ناشی از آلرژی، عفونت و بیماری/اشک‌آلودشدن چشم‌ها را چگونه درمان کنیم؟ / علت سوزش و اشک چشم چیست؟

اگر درباره چشم اشک‌آلود یا آبریزش چشم، درمان گیاهی آبریزش چشم، علت سوزش و اشک چشم، درمان سوزش و آبریزش چشم، علت ریزش اشک از یک چشم، سرازیر شدن اشک از چشم چپ، درمان آبریزش چشم و علت ریزش اشک از یک چشم نوازد سوالاتی دارید با ما همراه باشید.

پایگاه خبری تحلیلی فردا: در این مطلب اطلاعاتی درباره چشم اشک‌آلود یا آبریزش چشم، علت سوزش و اشک چشم، درمان گیاهی آبریزش چشم، درمان سوزش و آبریزش چشم، درمان آبریزش چشم، علت ریزش اشک از یک چشم، سرازیر اشک از چشم چپ و درمان آبریزش چشم می‌خوانید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!           چشم‌های اشک‌آلود خیلی آزاردهنده هستند. خیلی چیز‌ها ممکن است باعث اشک‌آلودشدن چشم‌ها شوند: از آلرژی گرفته تا عفونت‌های باکتریایی. صرف‌نظر از اینکه چه چیزی چشم‌ها را آزار می‌دهد، برای متوقف‌کردن اشک‌ریزی کار‌های زیادی می‌توان انجام داد. درمان‌های معمول این مشکل عبارت‌اند از شستن چشم‌ها، استفاده از قطره‌ی چشم، و استفاده از کمپرس گرم. همچنین می‌توانید از پزشک کمک بگیرید. پزشک می‌تواند مشکل را تشخیص دهد و درمانی را توصیه کند که مشکل را بهبود بدهد. کار‌های دیگری هم هست که می‌توانید برای جلوگیری از ابتلا به چشم اشک‌آلود انجام دهید، از جمله استفاده از عینک محافظ، عینک آفتابی، و استفاده از لوازم آرایش مخصوص به خودتان.

۱. استفاده از روش‌های درمانی معمول   مطمئن شوید که هیچ جسم خارجی‌ای در چشمان‌تان وجود ندارد. اگر چیزی در چشم‌تان افتاده باشد، چشم اشک‌آلود می‌شود تا شی خارجی را از چشم خارج کند. سعی نکنید آن را با انگشت یا موچین بیرون بکشید. برای خارج‌کردن جسم خارجی از چشم، باید چشم‌ها را بشویید.
• برای شستن چشم‌ها، با دست تمیز پلک را باز نگه دارید و زیر جریان ملایم آب ولرم بگیرید. می‌توانید این کار را در حمام و زیر دوش انجام دهید و بگذارید آب به پیشانی‌تان بخورد و درحالی‌که از صورت‌تان پایین می‌آید وارد چشمان بازنگه‌داشته‌شده‌تان بشود. همچنین، می‌توانید از ابزار شست‌وشوی چشم یا ظرف چشم‌شویی استفاده کنید.
• اگر احساس می‌کنید چیزی در چشم‌تان فرو رفته، چشم‌ها را نمالید. مالیدن چشم‌ها موقعی که چیزی در آن افتاده ممکن است به چشم آسیب برساند.      
۲. از قطره‌ی چشمی یا «اشک مصنوعی» استفاده کنید. شاید چندان عقلانی به‌نظر نرسد که برای درمان چشم اشک‌آلود از اشک مصنوعی استفاده شود، اما واقعیت این است که برای درمان مشکل اشک‌آلودی چشم‌ها می‌شود از قطره‌های چشمی استفاده کرد. قطره‌ی چشمی بیش از همه برای مواقعی مفید است که اشک‌آلودی چشم به‌خاطر خشکی مفرط اتفاق بیفتد. قطره‌ی چشمی چشم را مرطوب و روان می‌کند و در نتیجه چشم دیگر نیازی به این ندارد که از اشک برای این کار استفاده کند. برای استفاده از قطره‌ی چشمی:
• سرتان را به عقب برگردانید و پلک پایینی را به پایین بکشید. ظرف قطره‌ی چشمی را دو سه سانتی‌متری چشم بیاورید. مواظب باشید نوک ظرف به چشم‌تان برخورد نکند.
• سه قطره داخل چشم‌تان بریزید (یا هر مقداری که پزشک تجویز کرده). بگذارید قطره‌ها جداگانه به چشم‌تان ریخته شود. از اشک مصنوعی هر چهار ساعت یک بار، یا هر زمانی که لازم است، استفاده کنید.
۳. لنز‌های چشمی را دربیاورید. اگر اشک‌آلودی چشم‌های‌تان متوقف نمی‌شود، لنز را از چشم‌تان دربیاورید. تماس چشم با لنز باعث بدترشدن اشک‌آلودی چشم‌ها می‌شود، ضمن اینکه ممکن است جلوی تاثیر قطره‌های چشمی را نیز بگیرد. اگر فکر می‌کنید مشکل‌تان ناشی از لنز‌ها است، با چشم‌پزشک مشورت کنید.
• برای تمیزنگه‌داشتن لنز‌های چشمی از دستور پزشک پیروی کنید. اگر از لنز‌های یک‌بارمصرف استفاده می‌کنید، هیچ‌وقت آن را دوبار به‌کار نبرید. همیشه بعد از استفاده، آن‌ها را دور بیندازید.
• هیچ‌وقت با لنز نخوابید، مگر اینکه پزشک اجازه‌ی آن را داده باشد.
• هنگام شنا و هنگام استحمام لنز‌ها را از چشم‌تان دربیاورید.      
۴. از کمپرس برای تسکین چشم‌های رنجور استفاده کنید. کمپرس گرم به رفع قی از چشم‌ها کمک می‌کند و همچنین سمومی را که باعث بندآمدن کانال‌های اشک می‌شوند شل می‌کند. کمپرس همچنین قرمزی و برانگیختگی معمول چشم‌های اشک‌آلود را کاهش می‌دهد. پارچه‌ای را زیر آب گرم یا داغ بگیرید، آن را بچلانید تا آب اضافی‌اش خارج شود، و بعد روی چشم‌های‌تان بگذارید. دراز بکشید و بگذارید پارچه ۵ تا ۱۰ دقیقه روی صورت‌تان بماند.

۲. از پزشک کمک بگیرید
۱. اگر اشک‌آلودی چشم‌های‌تان به‌خاطر آلرژی است، با دکتر درباره‌ی مصرف آنتی‌هیستامین مشورت کنید. گاهی اوقات، اشک‌آلودی چشم‌ها به‌خاطر واکنش‌های آلرژیک اتفاق می‌افتد. مصرف آنتی‌هیستامین یا قرص‌های ضدحساسیت دیگر می‌تواند برانگیختگی ناشی از آلرژی را کاهش دهد. فقط یادتان باشد که اگر اشک‌آلودی چشم‌ها به‌خاطر آلرژی نباشد، آنتی‌هیستامین احتمالاً هیچ کمکی به‌تان نخواهد کرد. اگر مطمئن نیستید که مشکل از آلرژی است یا چیز دیگر، با پزشک مشورت کنید.
• پراستفاده‌ترین داروی آنتی‌هیستامین کپسول‌های خوردنی دیفن‌هیدرامین هستند. بزرگسالان باید ۲۵ تا ۵۰ میلی‌گرم دیفن‌هیدرامین را هر ۴ تا ۶ ساعت یک‌بار مصرف کنند. اگر دل و روده‌تان تحریک می‌شود، می‌توانید آن را همراه شیر یا غذا مصرف کنید.
• یکی از بزرگ‌ترین عوارض جانبی آنتی‌هیستامین‌ها خواب‌آلودگی است. وقتی آنتی‌هیستامین مصرف می‌کنید از راندن ماشین یا کار با دستگاه‌های سنگین خودداری کنید.    
۲. از پزشک درباره‌ی مصرف آنتی‌بیوتیک راهنمایی بگیرید. ممکن است وقتی برای درمان اشک‌آلودی چشم نزد پزشک می‌روید، او عفونت تشخیص بدهد و برای شما آنتی‌بیوتیک تجویز کند. مثلاً، عفونت‌های باکتریایی به آنتی‌بیوتیک خوب جواب می‌دهد. بااین‌حال، اگر اشک‌آلودی چشم‌ها به‌خاطر وجود ویروس باشد، ممکن است پزشک هیچ چیزی تجویز نکند و درعوض به شما توصیه کند یک هفته‌ای صبر کنید تا معلوم شود که مشکل خودش رفع می‌شود یا نه.
• معمول‌ترین آنتی‌بیوتیکی که برای درمان چشم‌های اشک‌آلود تجویز می‌شود توبرامایسین است. توبرامایسین یک نوع قطره‌ی چشمی آنتی‌باکتریال است که مخصوص عفونت‌های چشمی ساخته شده است. این دارو را طبق راهنمایی دکتر مصرف کنید. معمولاً توصیه‌ی پزشکان این است که روزی دو بار و به مدت هفت روز یک قطره از توبرامایسین در چشم بچکانید، یک قطره در صبح و یک قطره شب پیش از خوابیدن.
۳. درمان‌های فعلی‌تان را بررسی کنید. گاهی بعضی از روش‌های درمانی عوارض جانبی دارند، ازجمله اشک‌آلودی چشم‌ها. برچسب داروی مصرفی‌تان را بررسی کنید و اگر مطمئن نیستید از پزشک‌تان دراین‌باره سوال کنید. اگر چشم‌های اشک‌آلود از عوارض پایدار یکی از دارو‌های مورد استفاده‌تان است، ببینید آیا پزشک می‌تواند داروی دیگری به‌جای آن برای‌تان تجویز کند. بدون مشورت با پزشک مصرف دارو را قطع نکنید. بعضی از دارو‌هایی را که ممکن است باعث اشک‌آلودی چشم‌ها شود در زیر آورده‌ایم:
• اپینفرین
• دارو‌های شیمی‌درمانی
• آگونیست‌های کولینرژیک
• بعضی از قطره‌های چشمی، مثل یدید اکوتیوفات و پیلوکارپین
۴. با پزشک درباره‌ی دیگر احتمالات حرف بزنید. مشکلات درمانی زیادی هست که می‌تواند منجر به اشک‌آلودی چشم‌ها شود. اگر نمی‌توانید علت اشک‌آلودی چشم‌های‌تان را پیدا کنید، از پزشک کمک بگیرید. بعضی از مشکلاتی که باعث اشک‌آلودی چشم‌ها می‌شود عبارت‌اند از:    
• بلفاریتیس (پلک‌های ملتهب)
• بسته‌شدن کانال اشکی
• سرماخوردگی عادی
• مژه‌هایی که به‌سمت داخل رشد کرده‌اند
• التهاب ملتحمه
۵. با پزشک درباره‌ی روند درمان صحبت کنید: اگر، به‌خاطر بسته‌شدن کانال اشکی، همیشه دچار مشکل اشک‌آلودی چشم هستید، شاید لازم باشد یک روند درمانی شامل شستشو، لوله‌گذاری و حتی جراحی را در پیش بگیرید تا مشکل انسداد کانال رفع شود. تنها موقعی باید سراغ این گزینه‌ها بروید که دیگر روش‌های پاک‌سازی انسداد جواب نداده باشد و اشک‌آلودی چشم‌ها مزمن شده باشد.
• گشادکردن پانکتال: اگر اشک نتواند درست از دریچه‌ی کانال اشکی نشت کند، شاید لازم باشد عمل بازکردن پانکتال انجام شود. چشم‌پزشک در چشم آسیب‌دیده بی‌حسی موضعی اعمال می‌کند. پزشک از ابزاری برای گشادکردن دریچه‌ی کانال اشکی استفاده می‌کند و درنتیجه‌ی این کار، اشک‌ها می‌توانند به‌راحتی از کانال وارد چشم شوند.
• لوله‌گذاری یا استنت‌گذاری: در این روند، پزشک قطعه‌ای لوله‌ی نازک را در یک یا هر دو کانال اشکی وارد می‌کند. لوله‌گذاری باعث می‌شود کانال اشکی گشاد شود و، درنتیجه، اشک‌ها راحت‌تر به چشم نشت کنند. لوله‌ها به‌مدت سه‌ماه در آنجا می‌مانند. در این روند ممکن است از بی‌هوشی موضعی استفاده شود و ممکن هم هست که از بی‌هوشی سراسری استفاده شود.
• داکریوسیستورینوستومی (DCR): DCR یک روند جراحی است که درصورت جواب‌ندادن روش‌های کمتر تهاجمی سراغ آن می‌روند. در DCR کانال جدیدی برای نشت اشک ساخته می‌شود. جراح از کیسه‌ی اشکی موجود در بینی استفاده می‌کند تا کانال جدیدی بزند. در DCR، هم از بی‌هوشی موضعی ممکن است استفاده شود و هم از بی‌هوشی سراسری.  

۳. از چشم‌ها محافظت کنید
۱. از عینک‌های محافظ استفاده کنید تا اشیاء خارجی وارد چشم‌تان نشود. حتماً موقع کارکردن با مواد شیمیایی، یا ابزار‌های صنعتی، و یا موقعی که در وسط ذرات ریز معلق در هوا هستید (مثلاً وسط خاک‌اره موقع نجاری)، از عینک محافظ استفاده کنید. این مواد ممکن است در چشمان شما گیر کنند و اشک به چشمان‌تان بیاورند. وقتی عینک محافظ می‌گذارید، از چشم‌ها در برابر تکه‌های کوچک و بزرگی که این طرف و آن طرف پرت می‌شوند و ممکن است به چشم‌ها آسیب برسانند نیز محافظت می‌کنید.
۲. عینک آفتابی بگذارید. عینک آفتابی از چشم‌های شما در برابر اشعه‌ی فرابنفش محافظت می‌کند. اشعه‌ی فرابنفش نیز می‌تواند چشم‌ها را اشک‌آلود کند. عینک آفتابی حفاظی در برابر ذرات و دیگر خرده‌ریز‌های معلقی است که با باد این طرف و آن طرف می‌روند و ممکن است وارد چشم‌های‌تان بشوند.
• قبل از اینکه عینک را به چشم‌های‌تان بزنید، شیشه‌ی آن‌ها را از هرگونه غباری که روی‌شان نشسته پاک کنید.
۳. از لوازم آرایش و دیگر محصولات چشمی مخصوص خودتان استفاده کنید. یکی از راحت‌ترین راه‌ها برای اینکه باکتری‌ها یا عفونت‌های چشمی شایع دیگران را بگیرید این است که از لوازم آرایش یا قطره‌های چشمی یا لیف صورت همدیگر استفاده کنید. به‌همین‌خاطر، بهترین کار این است که از استفاده‌ی اشتراکی از هر وسیله‌ای که دیگران به چشم‌شان می‌زنند خودداری کنید.  

منبع: فردا

کلیدواژه: مراقبت از چشم سلامت چشم سلامت درمان اشک چشم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.fardanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فردا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۲۰۳۶۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کلمه «سرطان» از کجا آمده است؟/ چرا به سرطان «سرطان» می گویند؟

سرطان ساتیروس در ناحیه کشاله ران او بود و در آن زمان سرطان‌های پیشرفته در این قسمت از بدن غیرقابل جراحی تلقی می‌شدند و هیچ داروی به اندازه کافی قوی برای کاهش درد نیز وجود نداشت. بنابراین پزشکان نمی‌توانستند کاری انجام دهند. سرانجام سرطان در سن ۶۵ سالگی جان ساتیروس را گرفت.

سرطان در آن دوره به خوبی شناخته شده بود. متنی که در اواخر قرن پنجم یا اوایل قرن چهارم قبل از میلاد نوشته شده است به نام بیماری‌های زنان‌، چگونگی ایجاد سرطان سینه را توضیح می‌دهد بدین شرح که «توده‌های سخت تشکیل می‌شوند، از آن ها سرطان‌های پنهان ایجاد می‌شود، درد از سینه‌های بیماران به سمت گلو و اطراف شانه‌ها می‌رسد، چنین بیمارانی لاغر می‌شوند، تنفس کاهش می‌یابد و حس بویایی از بین می رود.»

همچنین دیگر آثار پزشکی این دوره انواع مختلفی از سرطان ها را توصیف می کنند. برای مثال زنی از شهر «آبدرا» در یونان بر اثر سرطان قفسه سینه درگذشت. مرد مبتلا به سرطان گلو پس از سوزاندن تومور توسط پزشکش، زنده ماند.

کلمه «سرطان» از کجا آمده است؟

به گزارش نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، کلمه سرطان از همین دوران می آید. در اواخر قرن پنجم و اوائل قرن چهارم قبل از میلاد، پزشکان از کلمه karkinos - کلمه یونانی باستان برای خرچنگ - برای توصیف تومورهای بدخیم استفاده می کردند. بعدها وقتی پزشکان لاتین زبان همان بیماری را توصیف کردند، از کلمه لاتین برای خرچنگ استفاده کردند یعنی «cancer» (کنسر). بنابراین، این نام برای این بیماری استفاده شد.

حتی در زمان های قدیم، مردم تعجب می کردند که چرا پزشکان این بیماری را به نام یک حیوان نام گذاری کرده اند. یک توضیح این بود که خرچنگ حیوانی تهاجمی است، همانطور که سرطان می تواند یک بیماری تهاجمی باشد. توضیح دیگر این بود که خرچنگ می تواند یک قسمت از بدن یک فرد را با چنگال هایش بگیرد و به سختی جدا شود، همانطور که برداشتن توده سرطانی پس از رشد دشوار است. برخی دیگر فکر می کردند که به دلیل ظاهر تومورهای سرطانی این نام برای آن انتخاب شده است.

پزشک جالینوس (۲۱۶-۱۲۹ پس از میلاد) سرطان سینه را در کار خود با نام روش پزشکی به گلوکون توصیف کرد و شکل تومور را با شکل خرچنگ مقایسه کرد:

«ما اغلب در سینه‌ها توموری دقیقاً شبیه به خرچنگ دیده‌ایم. همانطور که آن حیوان در دو طرف بدنش پا دارد، در این بیماری نیز رگ‌های متورم غیرطبیعی در دو طرف کشیده می‌شوند و شکلی مشابه به یک خرچنگ ایجاد می‌کنند.»

همه با هم موافق نبودند که چه چیزی موجب سرطان می‌شود

در دوره یونان و روم نظرات مختلفی در مورد دلیل بروز سرطان وجود داشت.

بر اساس یک نظریه پزشکی باستانی رایج، بدن دارای چهار نوع خلط (اخلاط چهارگانه) است: خون، صفرای زرد، بلغم و صفرای سیاه. این اخلاط چهارگانه باید در حالت تعادل باشد وگرنه انسان مریض می شود و اگر فردی از صفرای سیاه بیش از حد رنج می برد، تصور می شد که این وضعیت در نهایت منجر به سرطان می شود.

در همین حال، پزشکی به نام «اراسیستراتوس» که از حدود سال های ۳۱۵ تا ۲۴۰ قبل از میلاد می‌زیسته با این نظر مخالف بود. با این حال، تا آنجا که ما می دانیم، او توضیح دیگری ارائه نکرده است.

سرطان چگونه درمان می‌شد؟

سرطان از راه های مختلف درمان می‌شد. تصور می شد که سرطان را در مراحل اولیه می توان با استفاده از دارو درمان کرد.

اینها شامل داروهای مشتق شده از گیاهان، حیوانات و فلزات بوده است.

جالینوس ادعا کرد که با استفاده از این نوع داروها و پاکسازی مکرر بیماران خود با استفراغ یا تنقیه، گاهی اوقات در ناپدید شدن سرطان های نوظهور موفق بوده است. او گفت که همین درمان گاهی از ادامه رشد سرطان های پیشرفته تر جلوگیری می کرد. با این حال، او همچنین گفته است اگر این داروها مؤثر واقع نشوند، جراحی لازم است.

در آن دوران معمولاً از جراحی اجتناب می‌شد زیرا بیماران به دلیل از دست دادن خون در حین جراحی، جان خود را از دست می‌دادند. «لئونیداس» پزشکی که در قرن دوم و سوم پس از میلاد زندگی می کرد، روش خود را که شامل سوزاندن (سوختن) بود، این چنین توضیح می‌دهد:

«من معمولاً در مواردی عمل می‌کنم که تومورها به سمت قفسه سینه امتداد نمی‌یابند وقتی بیمار روی پشت خود قرار می‌گیرد، ناحیه سالم سینه در بالای تومور را برش می‌دهم و سپس برش را سوزانده تا زمانی که دلمه خون ایجاد شود و خونریزی قطع شود. سپس دوباره برش می زنم، همان طور که عمیقاً در سینه برش می زنم، ناحیه را مشخص می کنم و دوباره آن را می‌سوزانم.»

سرطان به طور کلی به عنوان یک بیماری صعب العلاج در نظر گرفته می شد و بنابراین ترس از آن وجود داشت. در آن زمان به دلیل محدودیت‌های بسیار در عرصه درمان، برخی از افراد مبتلا به سرطان حتی برای پایان دادن به زندگی با درد و رنج، خودکشی می‌کردند.

از گذشته به آینده

در بررسی پیشینه این بیماری ما با ابتلای ساتیروس، حکمرانِ قرن چهارم قبل از میلاد شروع کردیم. طی ۲۴۰۰ سال یا بیشتر از این زمان، دانش ما در مورد عوامل ایجاد سرطان، نحوه پیشگیری و درمان آن بسیار تغییر کرده است. همچنین می دانیم که بیش از ۲۰۰ نوع مختلف سرطان وجود دارد. سرطان‌های برخی از افراد به قدری موفقیت‌آمیز مدیریت می‌شوند که به زندگی طولانی ادامه می‌دهند.

با این حال هنوز هیچ درمان عمومی برای سرطان وجود ندارد، بیماری‌ای که از هر پنج نفر یک نفر در طول زندگی خود به آن مبتلا می شود. تنها در سال ۲۰۲۲، حدود ۲۰ میلیون مورد جدید ابتلا به سرطان و ۹.۷ میلیون مرگ ناشی از آن در سراسر جهان گزارش شده است. واضح است که در مورد درمان و تشخیص این بیماری هنوز راه درازی در پیش داریم.

تخمین‌ها نشان می‌دهد از هر پنج مرد یا زن، یک نفر در طول زندگی به سرطان مبتلا می‌شود و از هر ۹ مرد، یک نفر و از هر ۱۲ زن، یک نفر بر اثر سرطان می‌میرند.

در سال ۲۰۲۲، سرطان ریه شایع ترین سرطان تشخیص داده شده بود که مسئول نزدیک به ۲.۵ میلیون مورد جدید ابتلا (۱۲.۴ درصد سرطان ها در سراسر جهان) بود و پس از آن سرطان های سینه، کولورکتوم، پروستات و معده قرار داشتند.

همچنین سرطان ریه با حدود ۱.۸ میلیون مرگ (۱۸.۷ درصد) و پس از آن سرطان های روده بزرگ، کبد، سینه و معده بیشترین تلفات را داشته‌اند.

در زنان و مردان، شایع ترین سرطان ها سرطان سینه و ریه (هم برای موارد ابتلا و هم برای تلفات) بوده است. همچنین در سراسر مناطق جهان، نرخ بروز از چهار برابر تا پنج برابر برای مردان و زنان متفاوت است.

این مقاله از The Conversation تحت مجوز Creative Commons بازنشر شده است.

منبع: خبرگزاری ایسنا